به گزارش خبرگزاری علت به نقل از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، در مدیریت بحران «توجه» نقش بنیادین‌تری را ایفا می کند. «توجه» همچون یک نقطه نورانی است که در صحنه بزرگی انداخته می شود و اطلاعات را از آن جمع می کنیم. البته این فضای نورانی می تواند محدودتر شود و نور در یک نقطه متمرکز شود.
پس در این زمان که توجه در نقطه ای تجمیع شده و در آن نقطه پایدار می شود، تمرکز شکل می گیرد. اما این نقطه نورانی همچنین می تواند جا به جا شود. در این زمان توجه منعطف شکل گرفته است. همزمان «توجه» اجزای دیگری نیز می تواند داشته باشد و انواعی از پان شکل بگیرد.
«توجه» یکی از عملکردهای مهم شناختی است. در این میان دو نوع توجه از بالا به پایین و از پایین به بالا را داریم. توجه از پایین به بالا در نواحی عمقی مغز اتفاق می افتد. همچون زمانی که ماری در حال خزیدن است و می بینید. اما توجه از بالا به پایین بیشتر آگاهانه و ارادی است مانند زمانی که موضوعات را یاد می گیریم. توجه به محرک هایی مانند انگیزه، وضعیت احساسی و شرایط محیطی بستگی دارد. پس این دو نوع توجه با هم کار می کنند.
«توجه» ابزار مهم آگاهی انسان است. اگر اطلاعاتی را دریافت کنیم، اما به آن توجه نکنیم وارد فضای آگاه نمی شود. اساسا اطلاعاتی که وارد مغز می شود 10 برابر آن چیزی است که مغز می تواند پردازش می کند. پس مغز انسان ناگزیر به انتخاب است و آن چیزی که انتخاب می شود، به فضای آگاهانه می رود. آن چیزی که وارد فضای آگاهانه می شود را می توانیم مدیریت کنیم.
توجه مانند عضله با گرم شدن بهتر کار می کند. زمانی که شروع به انجام کاری می کنید که نیاز به تمرکز دارد با گذشت زمان شرایط فرق می کند و تمرکز بهتر می شود. البته مفهموم دیگری به عنوان درک درون نیز داریم که نشان می دهد، ماجرای تمرکز فقط ماجرای درون نیست.
بررسی ها نشان می دهد اساسا توجه می تواند ورودی های اطلاعاتی مغز را مدیریت کند. بیشتر اوقات یکی از موثرین ابزارهای مدیریت تمایلات و احساسات ابزار ندیدن و توجه نکردن است. هر چند که هنوز توجه پایین به بالا یک توجه اتوماتیک است و سخت است که در نگاه اول نبینیم اما نگاه دوم در مدیریت ما است. پس توجه می شود ابزاری است که نگذاریم اطلاعات به حدی برسد که پاسخ هیجانی شکل بگیرد. پس ورودی اطلاعات را مدیریت کنیم. توجه از عملکردهایی است که به شدت قابل تربیت است.

انتهای پیام /